Nar-o-nay [Pomegranate and Reed] (1989) του Saeed Ebrahimifar

Το Nar-o-nay είναι μια σχετικά δυσεύρετη ταινία, είναι δύσκολο να βρεις πληροφορίες γι'αυτή, φαίνεται σα να προβλήθηκε απλά σε φεστιβάλ και μετά ξεχάστηκε. Τόσο μεγαλύτερη ήταν η έκπληξή μου, όταν το έργο που άρχισε σαν ένα τυπικό ιρανικό αστικό δράμα με κίνδυνο να εξελιχθεί σε θρίλερ, με μαγικό τρόπο μετατράπηκε ξαφνικά σε μια λυρική, ποιητική ταινία. Που έχει πολλές επιρροές από το «Σαγιατ Νοβα». Οι ομοιότητες είναι τόσο έντονες που μπορεί να θεωρηθεί και αντιγραφή. Γιατί όχι όμως; Είναι καλό που δε δημιούργησε ποτέ σχολή ο Παρατζάνοφ; Εγώ προσωπικά συγκινήθηκα.
Το μόνο που με ενόχλησε λίγο ήταν το τέλος, όπου η ταινία ξαναγυρνάει στο αρχικό συμβατικό της στυλ. Και οι πιο ωραίες σκηνές είναι στην αρχή του κυρίου μέρους, εκεί που ο ποιητής θυμάται την παιδική του ηλικία, αυτές είναι και οι σκηνές που μοιάζουν περισσότερο με το «Σαγιατ Νοβα». Βέβαια αντί για το μυθικό «Βασιλιά του Τραγουδιού», εδώ έχουμε την ιστορία ενός ποιητή στο Ιράν του προηγούμενου αιώνα που παρουσιάζεται σαν καθημερινός άνθρωπος.  Πάντως τα ποιήματα που ακούγονται είναι του Sohrab Sepehri, αλλά δε ξέρω αν ο χαρακτήρας του ποιητή στο «Nar-o-nay» έχει κάποια σχέση μ' αυτόν.

Το αρχείο που βρήκα στο worldscinema.com δεν είναι πολύ καλό, αλλά χαλάλι