Δυο ακόμα ταινίες του Bahram Beizai με τη Susan Taslimi

Tcherike-ye Tara [Ballad of Tara] (1979) Μια γυναίκα φτάνει με το κάρο της στο χωριό. Από το δρόμο κιόλας οι συγχωριανές της λένε ότι ο παππούς της πέθανε. Η Τάρα μοιράζει τα πράγματα του παππού της: ανάμεσα σ' αυτά βρίσκεται ένα μυστηριώδες σπαθί, το οποίο δεν κάνει ούτε για θέρισμα, ούτε για κόψιμο ξύλων. Ανήκει σε έναν αρχαίο πολεμιστή του οποίου η φυλή έχει εξαφανιστεί σε μια αιματηρή μάχη πριν από αιώνες. Για την Τάρα αρχίζει μια εσωτερική μάχη ανάμεσα στη γοητεία που ασκεί ο νεκρός, ξεχασμένος από όλους πολεμιστής και στην ανάγκη για συνέχιση της «πεζής» ζωής στο χωριό.

Η φωτογραφία είναι πολύ ωραία, η παραδοσιακή μουσική δημιουργεί μια απόκοσμη ατμόσφαιρα, και τα διάφορα αλλόκοτα, μαγικά στοιχεία κάνουν την ταινία πολύ ενδιαφέρουσα.Υποτίθεται ότι η Τάρα συμβολίζει το Ιράν, το φάντασμα του στρατιώτη συμβολίζει την ένδοξη αλλά μακρινή ιστορία, ενώ το χωριό είναι η καθημερινότητα, το παρόν.
Η μπαλάντα της Τάρας γυρίστηκε πριν την επανάσταση κι αυτό είναι εμφανές στο σχετικά άσεμνο ντύσιμο της ηρωίδας , της οποίας τα μαλλιά ουκ ολίγες φορές ανεμίζουν ελεύθερα. Εκτυλίσσεται, όπως και ο «Μπασού» σε ένα ειδυλλιακό χωριό της Κασπίας θάλασσας, και έχει για πρωταγωνίστρια την Τασλιμί, που είναι κι εδώ μια δυναμική μόνη γυναίκα που έρχεται σε σύγκρουση με τους συγχωριανούς της. Μάλιστα ο μικρός Μπασού μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από κάποιο τυπικό ιρανικό δράμα με ήρωα ταλαιπωρημένο παιδί και να έχει εισβάλει στο χωριό και τον μυθικό κόσμο της Τάρα.

 

Ο  Beizai χρησιμοποιεί πολλά στοιχεία από τη λαϊκή κουλτούρα. Εδώ αναπαράσταση του πάθους της οικογένειας του Προφήτη από χωριάτες

 Η Τασλιμί έχει φύγει πλέον από το Ιράν και ζει στη Σουηδία. Δε ξέρω αν υπάρχει άλλη Ιρανή ηθοποιός που να έχει τόση ενέργεια και δυναμισμό. Είναι βέβαια και οι σύγχρονοι ρόλοι που θέλουν τις γυναίκες μάλλον θύματα του συστήματος και χαμηλοβλεπούσες, αλλά και οι κανόνες σεμνότητας που απαγορεύουν την έντονη κίνηση του γυναικείου σώματος.

Shāyad Vaghti Deegar [Maybe Some Other Time] (1988) Γυρισμένη μετά το «Μπασού», το «Θάνατο του Γιασνγκέρντ» και τη «Μπαλάντα της Τάρα», αυτή η ταινία δε μοιάζει με καμιά από τις προηγούμενες. Είναι ένα αστικό δράμα, όπου ένας σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ ανακαλύπτει τυχαία σε ένα πλάνο τη γυναίκα του στο αυτοκίνητο ενός άλλου άντρα. Υποπτεύεται ότι η γυναίκα του τον απατάει και αρχίζει να την ανακρίνει, ενώ αυτή βασανίζεται από μπερδεμένες αναμνήσεις. Δε ξέρω αν οι χαρακτήρες του δράματος συμβολίζουν και πάλι κάτι απ' την ιρανική ιστορία, πάντως η ταινία μου φάνηκε υπερβολικά μεγάλης διάρκειας, το παίξιμο των ηθοποιών υπερβολικά δραματικό και η λύση του μυστηρίου προφανής για όποιον έχει δει τουλάχιστον 5-6 σαπουνόπερες.




Οι ταινίες του Beizai που έχω δει με σειρά προτίμησης :
Bashu, the Little Stranger
Ballad of Tara
Death of Yazdgerd
Maybe Some Other Time