Σ' αυτήν την ιρανο-αυστραλέζικη ταινία παρακολουθούμε μια νεαρή καλλιτέχνιδα (ηθοποιό και σχεδιάστρια μόδας) στην αντεργκράουντ σκηνή της Τεχεράνης. Είναι μια ομάδα νέων καλλιτεχνών που προσπαθούν να φέρονται όσο πιο «δυτικά» γίνεται, και όντως οι σκηνές που βλέπουμε μέσα στους χώρους συγκέντρωσης τους δε διαφέρουν καθόλου από τη Δύση. Αλκοόλ, ναρκωτικά, δυτικού στυλ μουσική, πάρτυ, χίπικο ντύσιμο και διακόσμηση, και απελευθερωμένη συμπεριφορά. Η πολιτική κατάσταση, όμως, τους εμποδίζει να ζήσουν τη ζωή τους και να εκφραστούν ελεύθερα, γι' αυτό και το όνειρό τους είναι να ξεφύγουν έξω απ΄τη χώρα τους με κάθε δυνατό τρόπο. Έτσι και η πρωταγωνίστρια, η Marzieh γνωρίζει έναν ιρανικής καταγωγής Αυστραλό σε ένα πάρτυ, και τελικά πουλάει τα πάντα για να πραγματοποιήσει το όνειρο της να φύγει στο εξωτερικό.
Η ταινία είναι αρκετά καλή με υπέροχη μουσική, ή τουλάχιστον το είδος της μουσικής που μου αρέσει, με ωραίες σκηνές από μοντέρνο θέατρο και με πειστικούς χαρακτήρες. Αν κάτι με ενόχλησε είναι η κεντρική ηρωίδα, που δεν την συμπάθησα καθόλου. Η αλήθεια είναι ότι δε μπόρεσα να συμπαθήσω κανέναν απ' αυτήν την τάξη των προοδευτικών ιρανών καλλιτεχνών και των φίλων τους, που μου φάνηκαν υπερόπτες και επιφανειακοί, αλλά τελικά νομίζω ότι οι άνθρωποι της τέχνης είναι έτσι κι αλλιώς εγωιστές και ψωνισμένοι.
Γενικά είναι μια ενδιαφέρουσα ταινία που θα της άξιζε περισσότερη προσοχή.
Update: Για την ίδια ταινία έγραψα κι εδώ.
2 σχόλια:
Δες το No one knows about persian cats του Bahman Gobadi, έχει το ίδιο θέμα
τελικά, μάλλον πρέπει να τη δω κι αυτή :)
Δημοσίευση σχολίου