Baduk 1992 Δυο ορφανά παιδιά πέφτουν στα χέρια της μαφίας του Μπαλουτσιστάν, το αγόρι αναγκάζεται να δουλέψει για τους λαθρέμπορους που διακινούν προϊόντα ανάμεσα στο Πακιστάν και το Ιράν, ενώ το κορίτσι προορίζεται για πώληση προς Σαουδάραβες. Μια από τις πρώτες ταινίες του σκηνοθέτη, έχει απαίσιο ήχο, σαφή διαχωρισμό καλών- κακών, οι κακοί μάλιστα έχουν ένα μοχθηρό γέλιο που κάνει αμέσως εμφανείς τις προθέσεις τους. Στην αρχή θεώρησα ότι είναι παιδική ταινία, όμως έχει πολύ σκληρές σκηνές, και όσο πάει γίνεται πιο ενδιαφέρουσα. Αν και το σενάριο δεν είναι εντελώς απρόβλεπτο, τελικά δεν είναι και το πιο αναμενόμενο. Κυρίως αξίζει για την περιγραφή της εγκληματικότητας σε μια «δύσκολη» περιοχή που μοιράζεται στις δυο χώρες. Πάντως μου φαίνεται απίστευτο οτι ο ίδιος σκηνοθέτης γύρισε σε μόλις 4 χρόνια τον «Πατέρα».
Pedar (Πατέρας)1996 Η δεύτερη ιρανική ταινία που έχω δει ποτέ ;) Ένα αγόρι προσπαθεί να εκδικηθεί τον πατριό του που τόλμησε να παντρευτεί τη μητέρα του. Ο πατριός όμως δεν είναι τόσο κακός όσο φαίνεται.
Bacheha-Ye aseman (Τα παιδιά του Παραδείσου) 1997 Η ταινία που καταξίωσε το Ματζιντί: όταν ένα αγόρι χάνει τα παπούτσια της αδερφής του, τα δυο παιδιά μοιράζονται το ζευγάρι παπουτσιών του αδερφού για να μην επιβαρύνουν κι άλλο τους φτωχούς γονείς του. Ενδιαφέρον είναι να δει κανείς και το ινδικό ριμέικ του Bumm Bumm Bole – η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν άντεξα πάνω από εικοσάλεπτο-, ευκαιρία να συγκρίνει κανείς και το Ιράν με τη μεγαλύτερη δημοκρατία του κόσμου;) Έχουν γίνει και άλλα ριμέικ όπως το Homerun (2003) ή το Salaam Bacche (2007) και ποιος ξέρει πόσα ακόμα..
Rang-e khoda 1999 Το χρώμα του θεού ή του παραδείσου, όπως για άγνωστο λόγο μεταφράστηκε ο τίτλος. Ένα τυφλό αγόρι απορρίπτεται από τον πατέρα του με φόντο τα πανέμορφα φυσικά τοπία στα δάση της Κασπίας. Η φύση παρουσιάζεται σαν κατοικία του θεού, και γενικά η παρουσία του θεού και η αναζήτησή του είναι το βασικό μοτίβο σε όλη την ταινία. Μου έχει μείνει η σκηνή προς το τέλος με το άλογο στο ποτάμι.
Baran (Βροχή) 2001 Ένας έφηβος εργάτης σε οικοδομή ερωτεύεται μια αφγανή παράνομη μετανάστρια. Άλλη μια αγαπημένη μου ταινία.
Beed-e majnoon (The Willow Tree) 2005 Έναν τυφλός καθηγητής πανεπιστημίου πηγαίνει στη Γαλλία για εγχείρηση νεοπλάσματος και ..βρίσκει το φως του! Αυτή η ταινία διαφέρει από τις προηγούμενες γιατί πρώτον δεν ασχολείται με φτωχά και κατατρεγμένα παιδιά, αλλά με έναν μεσήλικο διανοούμενο μεσοαστό, και δεύτερον είναι πιο πληθωρική με την κακή έννοια, δηλαδή έχει υπερβολική μουσική στα συγκινητικά σημεία και είναι πιο συμβατική ,και δε ξέρω πως να το περιγράψω, αλλά δεν υπάρχει η ομορφιά που βρήκα στις υπόλοιπες ταινίες του. Αλλά και το μήνυμα που θέλει να δώσει, το κάνει πιο χοντροκομμένα.
Avaze gonjeshk-ha (Και τα σπουργίτια τραγουδούν) 2008 Παρά τον τίτλο της, το πτηνό που δεσπόζει δεν είναι το σπουργίτι, αλλά η στρουθοκάμηλος, που είναι σύμβολο αγνότητας. Της αγνότητας που χάνει ένας λαϊκός άνθρωπος, όταν δουλεύοντας ως παράνομος ταξιτζής στην πόλη καταφέρνει να κερδίσει περισσότερα χρήματα απ' όσο είχε συνηθίσει. Κι αυτή η ταινία, ενώ είναι μάλλον κωμωδία, μου θύμισε την ιτιά: υπερβολική μουσική, χοντροκομμένο χιούμορ, υπερβολικές γκριμάτσες από τον πρωταγωνιστή, τον Mohammad Amir Naji, ο οποίος έχει παίξει και σε άλλες ταινίες του σκηνοθέτη.
Γενικά ο Ματζιντί, ενώ μου αρέσει και μάλιστα πολύ, τα έργα του έχουν κάποια στοιχεία που τα βρίσκω ενοχλητικά. Παρουσιάζει τη φτώχεια με τρόπο ρομαντικό και εξιδανικευμένο, ο ίδιος πάντως δεν προέρχεται από φτωχή απλή οικογένεια. Στις ταινίες του θέλει να περάσει το μήνυμα οτι πρέπει να είσαι ευχαριστημένος με τα λίγα και όποιος «θελήσει τα πολλά, χάνει και τα λίγα», ενώ πολλοί ήρωες του θυσιάζονται για το «καλό». Οι γυναίκες σε όλες τις ταινίες παίζουν έναν περιφερειακό ρόλο, υπάρχουν, ζουν και πεθαίνουν μόνο ως οχήματα για να φτάσει ο ήρωας στην αυτογνωσία. Αυτό το τελευταίο πάντως δεν είναι τόσο σωστό να το προσάπτω στο Ματζιντί αφού είναι χαρακτηριστικό του κινηματογράφου αλλά και της τέχνης γενικότερα. Αλλά η νοοτροπία του «σκύψε το κεφάλι και ο θεός θα νοιαστεί για σένα, μην κυνηγάς τα όνειρά σου» κάποιες φορές κουράζει.
Και η σειρά με την οποία μου άρεσαν:
Το χρώμα του Παραδείσου
Βροχή
Τα παιδιά του Παραδείσου
Πατέρας
Willow Tree
Και τα σπουργίτια περπατούν
Baduk
6 σχόλια:
Εκηκτικό αφιέρωμα για τον κλύτερο Ιρανό σκηνοθέτη, κατ'εμού!
Έχω δει τις εξής 3 (με σειρά προτιμήσεως):
Τα Παιδιά του Παραδείσου (4,5/5):
Πανέμορφη ταινία, τόσο συγκινητική, ανρώπινη, ουμανιστική! Και τι γλυκούλι που ήταν η αδελφούλα του μικρού πρωταγωνιστή!
Το Χρώα του Παραδείσου (4/5):
Απο την απομονωση στην απομονωση μια υπεροχη κινηματογραφικη εμπειρια απο τον Ματζιντι που αν και δεν φτανει στο υψος των Παιδιων του Παραδεισου κινηματογραφει με ωραια αποψη το φυσικο περιβαλλον και ως αριστοτεχνης του μελο που ειναι κανει ενα συγκινητικο και υπερευαισθητο φιλμ με ανθρωπια για τα ονειρα των ανθρωπων, την καλοσυνη, τον θανατο αλλα και το κυνηγι της ευτυχιας.
Βροχή (4/5):
Όμορφη ταινια του Ματζιντ Ματζιντι με πλανα λιτα αλλα σπανιας εκφραστικοτητας. Ουσια, συναισθημα, ανθρωπια, παιχνιδι βλεμματων, κοινωνικα μηνυματα (για τους Αφγανους προσφυγες) και δεξιοτεχνια στην ατμοσφαιρα σε ταινια-διαμαντι του ιρανικου σινεμα. Τεχνη παγκοσμιας εμβελειας.
Αυτές οι τρεις πρέπει να είναι οι καλύτερές του. Για τις υπόλοιπες εξαρτάται και λίγο από τις αντοχές οτυ καθενός. Περιμένω την επόμενη του.
Έχω δει μόνο το "Χρώμα" και τη "Βροχή", που μου άρεσαν πολύ. Ειδικά στο πρώτο, θυμάμαι ότι είχα "φύγει" εντελώς με τις εκπληκτικές εικόνες φύσης. Χαίρομαι που θεωρείς αυτές τις δύο τις καλύτερές του. Προφανώς είμαι τυχερός!
Νομίζω τελικά οτι και οι άλλες του ταινίες είναι αξιόλογες, απλά για μένα δεν αντέχουν σε σύγκριση με τις 3 καλύτερες του. Πάντως τα παιδιά του παραδείσου και ο πατέρας μου άρεσαν επίσης πολύ. Το Χρώμα εχει πραγματικά καταπληκτικές εικόνες, βοηθάνε βέβαια και τα καταπληκτικά τοπία στην περιοχή.
οι ταινίες ακούγονται εκπληκτικές.ξερετε πού μπορώ να βρω ¨το χρώμα του παραδείσου"; ειναι δυσεύρετη ταινία...ευχαριστώ εκ των προτέρων :)
Είναι εύκολο να το βρεις σαν τορρεντ με αγγλικούς υπότιτλους, αλλά δεν ξέρω αν υπάρχουν ελληνικοί. Επίσης στο γιουτουμπ υπάχει ολόκληρη η ταινία με τούρκικους και ισπανικούς υπότιτλους.
Δημοσίευση σχολίου