Το χωριό αυτό είναι αρκετά παράξενο και αναρωτήθηκα μήπως ήταν στη φαντασία τους, ή έστω ένα όραμα που τους έστειλε ο Ιμάμ Ρεζά. Είναι ένα φτωχό χωριό, όπου οι νέοι άντρες λείπουν, γιατί έχουν πάει να δουλέψουν στην πόλη κι όπου κουμάντο κάνει ο «δάσκαλος», ο οποίος έχει βάλει σε πρόγραμμα τη ζωή των μικρών παιδιών και αμείβεται από τα ζώα του, που τα προσέχουν τα παιδιά με βάρδιες. Εκτός όμως από αυτόν τον εκκεντρικό χαρακτήρα, πρωταγωνίστρια είναι η σύζυγος, η οποία όπως μαθαίνουμε, πηγαίνει στη Μασάντ, για να παρακαλέσει να πάει καλά η εγκυμοσύνη της, γιατί τις πρώτες δυο φορές είχε αποβολή. Γενικά η ταινία παρακολουθεί από τη μια το σύζυγο και το δάσκαλο να συζητάνε- έχουνε κι οι δυο πολύ κρύο χιούμορ, πχ. «σε όσους ο θεός δίνει κόρες, δίνει και υπομονή», κι από την άλλη τη σύζυγο να μαθαίνει από τα παιδιά για τη δύσκολη και ιδιόμορφη ζωή τους. Σε μια σκηνή προς το τέλος την βλέπουμε να περιηγείται στον εγκαταλειμμένο σταθμό του τίτλου, και παρόλο που υποτίθεται ότι παίζει με τα παιδιά, φαίνεται εντελώς μόνη της.
Δεν ήταν άσχημη η ταινία- μάλλον μου άρεσε, αλλά δεν κατάλαβα το νόημά της: ότι οι πλούσιοι ασχολούνται με ασήμαντα προβλήματα, ενώ οι φτωχοί βρίσκουν απλά τον τρόπο να συνεχίσουν τη ζωή τους, ότι οι πλούσιοι έχουν χάσει επαφή με τη ζωή; Αν και αν σκεφτεί κανείς ότι η ιδέα ήταν του Κιαροσταμι, μάλλον δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο νόημα.
*Η Μασάντ (Mashhad), μια πόλη κοντά στα σύνορα με το Αφγανιστάν, είναι ο σημαντικότερος τόπος προσκυνήματος για τους Σιίτες στο Ιράν, γιατί εκεί βρίσκεται το μαυσωλείο του Ιμάμ Ρεζά, ενός θαυματουργού ιμάμη που λατρεύεται ιδιαίτερα στο Ιράν. Περισσότερα για τους 12 ιμάμηδες εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου