Βρισκόμαστε στο Μεσαίωνα κάπου στην Κεντρική Ευρώπη. Η Κοιλάδα των Μελισσών είναι ο τόπος που γεννήθηκε ο Όντζεϊ και που πρέπει να εγκαταλείψει όταν ο πατέρας του τον τάζει σε ένα τάγμα μοναχών. Εκεί ο ήρωας μας θα γνωρίσει ένα βαθιά θρησκευόμενο μοναχό-σταυροφόρο που θα τον πάρει υπό την προστασία του. Ανάμεσα τους θα δημιουργηθεί μια (αδερφική) αγάπη η οποία κάποια στιγμή θα δοκιμαστεί, αφού ο Όντζεϊ δεν είναι διατεθειμένος να περάσει όλη τη ζωή του μέσα στα τείχη του μοναστηριού και να ζήσει την αυστηρή και άχαρη ζωή του τάγματος. Η διαφορά στο χαρακτήρα των δυο αντρών αλλά και η εισβολή της σκληρής και «αφύσικης» χριστιανικής θρησκείας σε ένα εξίσου σκληρό κι ανελέητο περιβάλλον, η σύγκρουση θρησκευτικότητας και φύσης είναι τα βασικά θέματα σ' αυτήν την ταινία. Όμως αυτό που πραγματικά αξίζει για μένα στην «Κοιλάδα των Μελισσών» δεν είναι το σενάριο που περιέχει αρκετά κλισέ για το Μεσαίωνα αλλά η πολύ όμορφη ασπρόμαυρη φωτογραφία. Ειδικά οι πρώτες σκηνές του γάμου του πατέρα με την πολύ νέα Λενόρα είναι απ' τις πιο όμορφες που έχω δει σε ταινία.
Ο František Vláčil είναι περισσότερο γνωστός για το μεσαιωνικό δράμα «Marketa Lazarová» που ψηφίστηκε μάλιστα η καλύτερη τσέχικη ταινία όλων των εποχών. Τα θέματα και των δυο ταινιών αλλά και η φωτογραφία και η σκηνοθεσία μοιάζουν πάρα πολύ. Αν και η Κοιλάδα των Μελισσών έχει κατά κάποιο τρόπο πιο συντηρητικό σενάριο, με την έννοια ότι ξέρεις από νωρίς τι περίπου πρόκειται να συμβεί. Επίσης αντίθετα με τη Μαρκέτα οι χαρακτήρες εδώ είναι πολύ λίγοι, ουσιαστικά τρεις μόνο. Και οι δυο ταινίες πάντως είναι πολύ καλές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου