Bam gua nat [Night and Day] 2008 του Hong Sang-Soo

Ένας Κορεάτης ζωγράφος μετά από ασήμαντη ανάμειξη του σε ...κάπνισμα μαριχουάνας και επειδή φοβάται ότι η αστυνομία θα τον συλλάβει παίρνει το πρώτο αεροπλάνο για το Παρίσι. Αυτά τα όχι και τόσο ηρωικά γεγονότα που οδήγησαν στο ταξίδι του, τα πληροφορούμαστε γραπτά αμέσως μετά τους τίτλους αρχής.

Η ταινία δεν είναι με κανένα τρόπο αφορμή για ξενάγηση στο Παρίσι ή για στοχασμό πάνω στις πολιτισμικές διαφορές. Άλλωστε ο Sung-nam δεν έχει όρεξη να δει αξιοθέατα και περνάει το χρόνο του σε ένα κορεάτικο χόστελ και συναναστρέφεται αποκλειστικά με Κορεάτες. Παρόλο που είναι καλλιτέχνης δεν έχει κανένα από τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά των ανθρώπων της τέχνης: ποτέ δε φαίνεται να εμπνέεται από κάτι ούτε έχει βαθιές αναζητήσεις, είναι ένας τυπικός αστός που έχει βρεθεί εκτός τόπου και ανησυχεί για τα λεφτά του που τελειώνουν. Μάλιστα ζητάει απ' τη γυναίκα του να πείσει τη μητέρα του να του παραχωρήσει ένα ποσό για να νοικιάσει σπίτι στο Παρίσι.
Η σημαντικότερη ασχολία του Sung-nam είναι να πολιορκήσει μια νεαρή φοιτήτρια, Κορεάτισσα βέβαια, που γνωρίζει μέσω γνωστών. Εξάλλου οι Κορεάτες στο Παρίσι είναι τόσο λίγοι που γνωρίζονται μεταξύ τους. Αλλά ακόμα και στις ερωτικές του περιπέτειες ο πρωταγωνιστής δεν έχει τίποτα από την αίγλη των ερωτευμένων. Είναι άτσαλος, ακόμα και γκαφατζής ορισμένες φορές. Και οι γυναίκες που συναντάει είναι καθημερινές, πεζές κοπέλες χωρίς κάτι ιδιαίτερο στην εμφάνιση και τη συμπεριφορά τους. Αντί για το θαύμα του έρωτα ασχολούνται με κουτσομπολιό, με τις σπουδές τους, ή με τη συγκάτοικο που τις έχει τσαντίσει. Όλη η ταινία ουσιαστικά απομυθοποιεί το κλισέ του έρωτα και της μποέμικης ζωής στο Παρίσι.
Εκτός από τις διάφορες περιπέτειες του Sung-nam βλέπουμε και σκηνές από τους δρόμους του Παρισιού που είναι γυρισμένες σχεδόν σαν ντοκιμαντέρ. Κι εδώ έχουμε συνήθως πεζές καταστάσεις αν και μερικές φορές κρύβεται μέσα τους ποίηση, όπως όταν δυο μέλη κινηματογραφικού συνεργείου ανακαλύπτουν ένα πουλάκι στο δρόμο.

Ο Hong Sang-Soo είναι διάσημος μεταξύ των αβανγκαρντιστών σκηνοθετών και το έργο του έχει βρει θαυμαστές σ' όλον το κόσμο. Αυτή είναι η πρώτη του ταινία που βλέπω κι ενώ προφανώς δε συμβαίνει τίποτα συγκλονιστικό, δε βαρέθηκα ούτε στιγμή τις δυόμιση ώρες που κρατάει η ταινία.