Polisse (2011) της Maïwenn

To Polisse ξεκινάει με ένα κοριτσάκι -παρεμπιπτόντως είναι η μικρή αδερφή της Λορ απ΄την ταινία Tomboy- να διηγείται πως ο πατέρας του το παρενοχλεί. Και το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας αυτής αποτελείται από συνεντεύξεις σε κακοποιημένα παιδιά κι εφήβους και από ανακρίσεις των παιδεραστών, συνήθως πατεράδων των παιδιών. Παρακολουθούμε μια ομάδα αστυνομικών με ειδίκευση σε υποθέσεις όπου εμπλέκονται παιδιά, οπότε δεν τους απασχολούν μόνο σεξουαλικά εγκλήματα αλλά και κάθε είδους έγκλημα όπου εμπλέκονται παιδιά. Όλα αυτά, αλλά και κάποιες συζητήσεις των μελών της ομάδας μεταξύ τους πχ την ώρα που τρώνε παρουσιάζονται σαν σε ντοκιμαντέρ. Επίσης δε βλέπουμε την εξέλιξη καμιάς από τις υποθέσεις των παιδιών, μόνο σκόρπια  αποσπάσματα. Κι αυτό είναι το καλύτερο μέρος της ταινίας για μένα.
Η ίδια η σκηνοθέτισσα υποδύεται μια ντροπαλή φωτογράφο που συνοδεύει την ομάδα των αστυνομικών και τους φωτογραφίζει την ώρα της δουλειάς τους, και υποθέτω ότι παίζει τον εαυτό της.
Το κακό με την ταινία είναι ότι εκτός από τη ρουτίνα της δουλειάς, έχουμε και κάποιες προσωπικές ιστορίες των αστυνόμων που είναι όλες πολύ μα πολύ κλισέ, όπως χωρισμοί, διαζύγια, μια μίσανδρη μπατσίνα που θέλει να κάνει παιδί και δε μπορεί, μια μουσουλμάνα μπατσίνα που οργίζεται με έναν μουσουλμάνο που θέλει να παντρέψει με το ζόρι την κόρη του και ουρλιάζει μπροστά του ότι στο κοράνι δεν είναι γραμμένα τέτοια πράματα. Αυτό το τελευταίο με ξένισε ιδιαίτερα. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι η φωτογράφος μεταμορφώνεται στη διάρκεια της ταινίας ως μια άλλη «Μαρία η Άσχημη». Και το τέλος δε θα μπορούσε να είναι χειρότερο.
Συνολικά την βρήκα αρκετά άνιση την ταινία: από τη μια καταπιάνεται μ' ένα πολύ δύσκολο θέμα χωρίς υστερίες, από την άλλη έχει στοιχεία που θα ταίριαζαν περισσότερο σε αμερικάνικο σίριαλ.  Για μένα πάντως αξίζει τον κόπο.