Το Shokaran είναι ακόμα μια ταινία που ανήκει μάλλον στον εμπορικό ιρανικό κινηματογράφο, αν και χωρίς να φτάνει σε ακρότητες. Η ιστορία είναι η εξής: ο επιχειρηματίας Μαχμούντ ζει μια άνετη ζωή με τη γυναίκα του, τα δυο παιδιά τους και τον αδερφό του. Κάποια στιγμή όμως ένας φίλος και συνεργάτης του παθαίνει ένα ατύχημα και νοσηλεύεται σε ένα νοσοκομείο στην Τεχεράνη. Εκεί ο Μαχμούντ συναντάει μια νοσοκόμα που είναι το ακριβώς αντίθετο από την όμορφη αλλά κάπως χαζούλα γυναίκα του: δυναμική, ανεξάρτητη, με χιούμορ και φαντασία. Πολύ γρήγορα αρχίζουν μια σχέση, και επειδή εκείνος είναι θρήσκος κάνουν προσωρινό γάμο (σιγκέ), όμως παρόλο που όλα γίνονται «με το νόμο», η σχέση τους καταλήγει στην τραγωδία. Ο προσωρινός γάμος είναι νόμιμος, αλλά αρκετά αμφιλεγόμενος θεσμός, αφού για πολλούς ισοδυναμεί με μοιχεία, και είναι ντροπή για μια γυναίκα κυρίως να κάνει σιγκέ, (εκτός αν πρόκειται για αρραβώνα). Έτσι έχουμε μια κατάσταση στην οποία, η νοσοκόμα μπορεί να πει τα πάντα στη σύζυγο και να χαλάσει το γάμο του Μαχμούντ, και ο Μαχμούντ μπορεί να πει τα πάντα στον πατέρα της νοσοκόμας και να καταστρέψει την τιμή της.
Στην αρχή μου φάνηκε ότι η υπόθεση του σιγκέ επινοήθηκε γιατί απαγορεύεται να παρουσιαστεί μια παράνομη σχέση στον ιρανικό κινηματογράφο. Όμως νομίζω ότι τελικά μέσα από την ταινία ασκείται κριτική στην υποκρισία του κλήρου και γενικά στη θρησκεία. Η νοσοκόμα πολλές φορές ειρωνεύεται τη θρησκευτικότητα του φίλου της, και ενώ δεν είναι ούτε θρήσκα ούτε ιδιαίτερα νομοταγής, είναι σίγουρα το πιο συμπαθητικό άτομο. Ο υποκριτικός τρόπος αντίληψης της θρησκείας από το Μαχμούντ φαίνεται όταν η ερωμένη του λέει ότι δε θέλει να κάνει έκτρωση, γιατί είναι αμαρτία, κι εκείνος απαντά ψυχρά: μέχρι τον τέταρτο μήνα η έκτρωση δεν είναι αμαρτία. Είναι και κάτι άλλο που με ξάφνιασε: η ευκολία με την οποία παρουσιάζεται το λαθρεμπόριο φαρμάκων και ναρκωτικών από ευυπόληπτα άτομα όπως η πρωταγωνίστρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου